Właściciele spółek z o.o. często zastanawiają się, jak legalnie i optymalnie wypłacić środki ze spółki, minimalizując przy tym koszty podatkowe. Istnieje wiele rozwiązań – od wynagrodzenia członka zarządu, przez dywidendę, po różne formy umów cywilnoprawnych. Każda z metod ma swoje wady i zalety, a ich efektywność zależy od aktualnych przepisów podatkowych.
Przyjrzyjmy się najpopularniejszym sposobom transferu środków ze spółki do wspólników i sprawdźmy, które z nich są najkorzystniejsze pod względem podatkowym.
Spis treści:
Jednym z najprostszych i najczęściej stosowanych sposobów wypłaty środków jest przyznanie wynagrodzenia członkowi zarządu na podstawie uchwały wspólników. Nie wymaga to zawierania umowy o pracę ani umowy cywilnoprawnej – wystarczy uchwała określająca wysokość wynagrodzenia oraz zakres obowiązków osoby pełniącej funkcję w zarządzie.
Wypłaty mogą być dokonywane w różnych odstępach czasu – co miesiąc, co kwartał lub w formie jednorazowej premii na koniec roku. Co istotne, wynagrodzenie to nie jest uzależnione od wypracowanego przez spółkę zysku, co oznacza, że można je wypłacać nawet wtedy, gdy spółka nie osiągnęła dochodu.
Dodatkowym atutem jest fakt, że wynagrodzenie członka zarządu stanowi koszt uzyskania przychodu dla spółki, co pozwala na obniżenie podstawy opodatkowania CIT i tym samym zmniejszenie zobowiązań podatkowych spółki.
Opodatkowanie i składki ZUS:
Zalety:
Brak obowiązkowych składek społecznych, co oznacza niższe koszty po stronie spółki oraz członka zarządu,
prosty sposób dokumentowania – wystarczy uchwała wspólników, bez konieczności podpisywania umowy,
możliwość zaliczenia wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodu – co pozwala spółce obniżyć podatek CIT.
Wady:
Obowiązkowa składka zdrowotna – wynosi 9% i nie podlega odliczeniu od podatku.
potencjalne opodatkowanie wyższą stawką skali podatkowej – jeżeli wynagrodzenie przekroczy pierwszy próg podatkowy, nadwyżka może zostać objęta stawką 32%.
Członek zarządu lub wspólnik spółki z o.o. może zostać zatrudniony na podstawie umowy o pracę. W takim przypadku obowiązują standardowe zasady związane z wynagrodzeniem pracowniczym – od wypłaty należy odprowadzić podatek dochodowy, pełne składki ZUS oraz składkę zdrowotną.
Choć umowa o pracę zapewnia członkowi zarządu szereg zabezpieczeń socjalnych, w tym dostęp do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, nie jest to rozwiązanie szczególnie korzystne pod względem podatkowym. Wynika to z faktu, że od 2022 roku składka zdrowotna nie podlega odliczeniu w PIT, co znacząco podnosi całkowite obciążenie fiskalne. W efekcie efektywne opodatkowanie wypłaty może przekroczyć 40%, co czyni ten wariant jedną z najmniej opłacalnych metod transferu środków ze spółki.
Opodatkowanie i składki:
Zalety umowy o pracę:
Główną zaletą tego rozwiązania jest możliwość korzystania z pełnego zakresu ubezpieczeń społecznych, co oznacza dostęp do świadczeń emerytalnych, rentowych, chorobowych i zdrowotnych. Dla niektórych osób, szczególnie tych planujących dłuższą karierę zawodową w spółce, może to być istotny atut.
Dodatkowo, wynagrodzenie z umowy o pracę stanowi koszt uzyskania przychodu dla spółki, co pozwala na obniżenie podstawy opodatkowania CIT. Spółka może więc częściowo zrekompensować wysokie koszty zatrudnienia, zmniejszając swoje zobowiązania podatkowe.
Wady umowy o pracę:
Największym minusem tego rozwiązania jest wysoki poziom opodatkowania i składek, które mogą pochłonąć ponad 40% wypłacanej kwoty. W praktyce oznacza to, że spółka musi ponosić znacznie wyższe koszty brutto, aby członek zarządu otrzymał określoną kwotę netto.
Kolejną wadą jest konieczność stosowania minimalnego wynagrodzenia, co oznacza, że nawet w przypadku niskiej rentowności spółka musi zapewnić wynagrodzenie zgodne z ustawowym minimum. Może to generować dodatkowe obciążenia finansowe, szczególnie w małych i średnich przedsiębiorstwach.
Jednym z najczęściej stosowanych sposobów dystrybucji zysków w spółce z o.o. jest dywidenda. Jest to klasyczna metoda wypłaty środków, ale wiąże się z kilkoma istotnymi ograniczeniami, które sprawiają, że nie zawsze jest ona optymalnym rozwiązaniem.
Przede wszystkim, dywidendę można wypłacić dopiero po zakończeniu roku obrotowego i zatwierdzeniu sprawozdania finansowego przez zgromadzenie wspólników. W praktyce oznacza to, że wspólnicy nie mają bieżącego dostępu do środków zgromadzonych w spółce, co może stanowić problem w przypadku konieczności sfinansowania pilnych wydatków osobistych.
Drugim kluczowym minusem jest podwójne opodatkowanie, które znacząco obniża kwotę ostatecznie wypłaconą wspólnikom. Najpierw spółka musi zapłacić CIT od wypracowanego zysku, a następnie podatek dochodowy od wypłacanej dywidendy.
Efektywne opodatkowanie dywidendy w zależności od wielkości podatnika:
Mały podatnik (CIT 9%)
Duży podatnik (CIT 19%)
Jak widać, dla większych spółek ponad 1/3 wypracowanego zysku trafia do fiskusa, co czyni dywidendę jednym z mniej efektywnych sposobów wypłaty środków.
Zaliczka na dywidendę – kiedy można ją wypłacić?
Aby umożliwić wspólnikom dostęp do zysków jeszcze przed zakończeniem roku obrotowego, spółka może zdecydować się na wypłatę zaliczek na dywidendę. Nie jest to jednak rozwiązanie dostępne w każdej sytuacji – prawo nakłada na spółki konkretne ograniczenia dotyczące tego mechanizmu.
Warunki wypłaty zaliczki na dywidendę:
Chociaż zaliczka na dywidendę pozwala na wcześniejszy dostęp do środków, wiąże się z ryzykiem konieczności zwrotu wypłaconych kwot. Jeżeli na koniec roku obrotowego spółka osiągnie niższy zysk niż przewidywano lub poniesie stratę, wspólnicy będą zobowiązani do zwrotu nadpłaconych zaliczek w części lub nawet w całości.
Biorąc pod uwagę wysokie efektywne opodatkowanie oraz brak możliwości zaliczenia dywidendy do kosztów uzyskania przychodu, jest to jedno z mniej opłacalnych rozwiązań dla właścicieli spółek z o.o.. Chociaż brak składek ZUS jest istotnym plusem, podwójne opodatkowanie sprawia, że inne formy wypłaty, takie jak wynagrodzenie członka zarządu czy faktury za usługi, mogą być znacznie bardziej efektywne pod względem podatkowym.
Jeśli jednak spółka generuje stabilne zyski i właściciele są gotowi poczekać na wypłatę środków do końca roku obrotowego, dywidenda może być akceptowalnym rozwiązaniem, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie ma konieczności uzyskiwania środków w sposób ciągły. Warto jednak przeanalizować inne możliwości, które mogą okazać się bardziej korzystne finansowo.
Wspólnik spółki z o.o. może wynajmować spółce swoje prywatne nieruchomości lub inne składniki majątku, otrzymując z tego tytułu środki pieniężne. Jest to jedna z bardziej elastycznych form transferu środków ze spółki, ponieważ nie podlega obowiązkowym składkom ZUS, a przy odpowiednim wyborze formy opodatkowania, może być korzystna podatkowo.
Warunkiem skorzystania z tej opcji jest posiadanie prawa własności do wynajmowanego mienia oraz jego wykorzystywanie na potrzeby działalności spółki. W praktyce oznacza to, że jeśli wspólnik jest właścicielem biura, magazynu, lokalu usługowego lub nawet samochodu czy maszyn wykorzystywanych w działalności spółki, może je wynająć spółce i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie w postaci czynszu.
Takie rozwiązanie jest nie tylko sposobem na wypłatę środków ze spółki, ale także formą ochrony majątku prywatnego. Dzięki niemu wspólnik może czerpać korzyści z posiadanych aktywów bez konieczności ich sprzedaży lub formalnego przekazania do spółki.
Co można wynajmować spółce?
✔ Nieruchomości – biura, hale magazynowe, lokale użytkowe, a nawet prywatne mieszkania wykorzystywane przez spółkę np. na cele służbowe.
✔ Pojazdy – samochody osobowe, dostawcze, ciężarowe, które spółka może użytkować na potrzeby prowadzonej działalności.
✔ Maszyny i sprzęt – urządzenia produkcyjne, specjalistyczne narzędzia, sprzęt IT, które wspólnik może udostępnić spółce.
Najważniejsze kwestie przy zawieraniu umowy najmu:
Rynkowa stawka czynszu
Najważniejszym aspektem umowy najmu jest ustalenie rynkowej wysokości czynszu, ponieważ zbyt wysokie lub nierynkowe stawki mogą wzbudzić zainteresowanie organów skarbowych i zostać zakwestionowane.
Zgoda wspólników przy umowie z członkiem zarządu
Jeżeli umowę najmu podpisuje członek zarządu, konieczne jest uzyskanie zgody wspólników oraz wyznaczenie osoby, która w imieniu spółki podpisze umowę (pełnomocnika). Wymóg ten wynika z art. 210 Kodeksu spółek handlowych, który zabrania członkom zarządu zawierania umów „z samym sobą”, aby uniknąć konfliktu interesów.
Forma umowy
Dla celów dowodowych i podatkowych warto zawrzeć umowę w formie pisemnej, określając w niej:
przedmiot najmu, wysokość czynszu, okres obowiązywania, warunki płatności i inne istotne kwestie.
Opodatkowanie i składki ZUS
Podatek dochodowy:
Brak składek ZUS
Wynajem nieruchomości lub ruchomości przez wspólnika na rzecz spółki to jedna z bardziej efektywnych i korzystnych podatkowo metod wypłaty środków, zwłaszcza że nie podlega składkom ZUS. Może być dobrym rozwiązaniem dla osób, które posiadają prywatny majątek wykorzystywany w działalności spółki i chcą czerpać z niego dodatkowy dochód w sposób zgodny z prawem.
Jednak aby uniknąć potencjalnych problemów z urzędem skarbowym, kluczowe jest ustalenie rynkowej wartości czynszu oraz spełnienie wymogów formalnych, zwłaszcza gdy umowę podpisuje członek zarządu. Przy odpowiednim przygotowaniu może to być skuteczny i bezpieczny sposób na transferowanie środków ze spółki do wspólnika.
Wspólnik spółki z o.o., który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (JDG), może legalnie wystawiać faktury na rzecz spółki za świadczone usługi lub dostarczane towary. To rozwiązanie pozwala na elastyczne kształtowanie wysokości i terminów „wypłat” oraz daje możliwość zaliczania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Jednak aby było ono skuteczne i zgodne z przepisami, musi wynikać z faktycznie świadczonych usług lub realnej sprzedaży – w przeciwnym razie organy podatkowe mogą podważyć zasadność takich transakcji jako próbę sztucznego zawyżania kosztów spółki.
Jak działa wystawianie faktur ze swojej JDG na spółkę?
Jeżeli wspólnik wykonuje dla spółki usługi zgodne z zakresem działalności swojej JDG, może wystawiać faktury VAT. Typowe przykłady to:
– Doradztwo, consulting, marketing – jeśli wspólnik posiada firmę świadczącą usługi doradcze, może wystawiać faktury za konsultacje biznesowe lub strategie marketingowe,
– usługi informatyczne, graficzne, projektowe – wspólnik prowadzący działalność IT może obsługiwać spółkę w zakresie programowania, tworzenia stron internetowych czy zarządzania infrastrukturą IT,
– najem sprzętu, maszyn, pojazdów – JDG może wynajmować spółce środki trwałe, jeśli faktycznie są wykorzystywane w jej działalności,
– sprzedaż towarów – jeśli wspólnik prowadzi handel, może sprzedawać spółce materiały, wyposażenie biurowe czy inne towary niezbędne w działalności firmy.
Opodatkowanie i składki ZUS
Podatek dochodowy:
(Zależy od wybranej formy opodatkowania JDG)
Obowiązkowe składki ZUS
Wystawianie faktur przez JDG na spółkę może być korzystne, ale wymaga ostrożności i przestrzegania zasad rynkowych. Kluczowe jest, aby współpraca miała realny charakter – oznacza to, że wspólnik powinien faktycznie wykonywać usługi, mieć innych klientów i nie pracować w spółce na zasadach przypominających etat.
Dzięki tej formie wypłaty środków można korzystać z elastyczności finansowej, zaliczać wydatki do kosztów oraz stosować optymalne formy opodatkowania. Jednak ze względu na ryzyko zakwestionowania przez fiskusa, warto skonsultować ten model współpracy z doradcą podatkowym, aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji.
Ramowa umowa o dzieło to jedna z najbardziej efektywnych metod wypłaty środków ze spółki, jeśli wspólnik wykonuje konkretne dzieło na jej rzecz. Dotyczy to szczególnie działalności twórczej, w zakresie: architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa
Kluczowym atutem tej formy wynagrodzenia jest możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu (KUP), gdy umowa obejmuje przeniesienie praw autorskich. Dzięki temu podatek dochodowy nalicza się tylko od połowy wynagrodzenia, co istotnie obniża obciążenia podatkowe.
W ramach tej umowy wspólnik zobowiązuje się do wykonania dzieła, które ma charakter unikalny i twórczy, a następnie przenosi na spółkę prawa autorskie majątkowe. W efekcie, może skorzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, co oznacza, że realne opodatkowanie wynosi jedynie 6% całkowitego wynagrodzenia (12% podatku PIT od 50% dochodu).
Przykład:
Jeśli wynagrodzenie z umowy wynosi 10 000 zł brutto, to po zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodu opodatkowaniu podlega jedynie 5 000 zł.
Przy stawce PIT 12%, należny podatek wyniesie 600 zł, co oznacza, że wykonawca otrzyma 9 400 zł netto.
Opodatkowanie i składki ZUS
Podatek dochodowy:
Brak obowiązkowych składek ZUS
Czy warto korzystać z umowy o dzieło?
Jeśli wspólnik faktycznie wykonuje twórcze prace, które mogą podlegać przeniesieniu praw autorskich, umowa o dzieło z 50% KUP jest jednym z najbardziej efektywnych sposobów wypłaty środków ze spółki. Dzięki niskiemu opodatkowaniu i braku składek ZUS pozwala na znaczące oszczędności podatkowe.
Należy jednak zadbać o odpowiednie udokumentowanie dzieła oraz unikać sytuacji, w których umowa może zostać zakwestionowana przez ZUS jako pozorna. Warto również pamiętać, że brak ubezpieczenia społecznego wymaga dodatkowego zabezpieczenia finansowego w dłuższej perspektywie.
Dobrze sporządzona umowa o dzieło może być skutecznym narzędziem optymalizacji podatkowej, szczególnie dla wspólników świadczących nieregularne usługi o charakterze twórczym.
Kolejnym sposobem przekazywania środków ze spółki na rzecz wspólnika jest pokrywanie kosztów podróży służbowych. Tego rodzaju świadczenia nie podlegają opodatkowaniu ani oskładkowaniu, o ile mieszczą się w określonych limitach i są uzasadnione działalnością spółki.
Dzięki temu wspólnik może realnie otrzymywać środki bez podatku PIT i składek ZUS, a jednocześnie spółka może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu, obniżając tym samym swój podatek CIT.
Jak działa finansowanie podróży służbowych?
Spółka może pokrywać koszty podróży służbowych wspólnika, pod warunkiem że są one związane z prowadzoną działalnością, np.:
– spotkania z kontrahentami,
– udział w targach, konferencjach, szkoleniach,
– wizyty u dostawców, odbiorców czy partnerów biznesowych,
– inspekcje i nadzór nad realizacją projektów.
Jakie koszty można rozliczyć bez podatku?
Diety:
Koszty transportu:
Noclegi:
Inne wydatki związane z podróżą
Opodatkowanie i składki ZUS
Brak podatku PIT
Brak składek ZUS
Koszty uzyskania przychodu dla spółki
Pokrywanie kosztów podróży służbowych to jeden z najkorzystniejszych sposobów na wypłacanie środków ze spółki. Diety i zwrot kosztów transportu czy noclegów mogą być w pełni zwolnione z podatku i składek ZUS, a jednocześnie obniżają podstawę opodatkowania CIT spółki.
Należy jednak pamiętać, że jest to rozwiązanie, które nie może być nadużywane – organy skarbowe mogą zakwestionować fikcyjne podróże jako próbę unikania opodatkowania. Jeśli jednak delegacje są realne, prawidłowo udokumentowane i mają związek z działalnością spółki, stanowią doskonały sposób na optymalizację podatkową.
Spółka z o.o. może wypłacać wspólnikowi wynagrodzenie za wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych, jeśli zostało to odpowiednio uregulowane w umowie spółki. Jest to zgodne z art. 176 Kodeksu spółek handlowych, który umożliwia regularne wynagradzanie wspólnika za usługi świadczone na rzecz spółki, niezależnie od jej zysków.
W przeciwieństwie do dywidendy, która jest wypłacana dopiero po zamknięciu roku obrotowego, wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne może być wypłacane cyklicznie, np. co miesiąc lub kwartalnie. W praktyce jest to elastyczna forma wynagrodzenia, pod warunkiem że świadczone usługi mają realny charakter, a ich wartość nie przewyższa stawek rynkowych.
Jakie usługi mogą być objęte wynagrodzeniem na podstawie art. 176 k.s.h.?
Usługi muszą mieć charakter powtarzalny i odpłatny, ale nie mogą być wykonywane w ramach stosunku pracy ani B2B. Przykładowe świadczenia obejmują:
– Doradztwo biznesowe – np. raz w miesiącu konsultacja dla spółki w zakresie strategii, finansów czy optymalizacji podatkowej,
– nadzór techniczny i audyt wewnętrzny – np. okresowa kontrola infrastruktury IT, linii produkcyjnych czy budynków należących do spółki,
– usługi marketingowe i PR – np. przeprowadzenie 2 kampanii marketingowych na kwartał
Wszystkie te świadczenia muszą być konkretnie opisane w umowie spółki, aby uniknąć potencjalnych problemów z organami podatkowymi.
Jakie warunki musi spełniać wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne?
Musi wynikać z umowy spółki
Wspólnik może otrzymywać wynagrodzenie tylko wtedy, gdy umowa spółki przewiduje obowiązek świadczenia określonych usług. Wymagane jest precyzyjne określenie rodzaju czynności i jej częstotliwości.
Nie może przewyższać stawek rynkowych
Wynagrodzenie powinno być ustalone na poziomie rynkowym, ponieważ zawyżone stawki mogą zostać zakwestionowane przez urząd skarbowy jako forma ukrytej dywidendy.
Świadczenia muszą być realne
Nie można wypłacać wynagrodzenia za usługi, które w rzeczywistości nie są wykonywane. Fikcyjne świadczenia mogą skutkować zakwestionowaniem zaliczenia wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodu przez spółkę.
Brak stosunku pracy ani współpracy B2B
Usługi wykonywane przez wspólnika nie mogą przypominać stosunku pracy, tj. nie mogą być wykonywane pod nadzorem, w ustalonych godzinach i miejscu. Jeśli organy podatkowe uznają, że relacja faktycznie przypomina umowę o pracę lub klasyczną współpracę B2B, mogą nałożyć dodatkowe zobowiązania podatkowe bądź składkowe.
Opodatkowanie i składki ZUS
Podatek dochodowy
Brak składek ZUS
Koszty uzyskania przychodu dla spółki
Czy warto stosować wynagrodzenia z art. 176 k.s.h.?
Dobrze zaplanowane wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne to legalna i korzystna forma wypłaty środków ze spółki. Dzięki brakowi składek ZUS oraz możliwości zaliczenia wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodu, jest to jedno z bardziej efektywnych podatkowo rozwiązań.
Jednak kluczowe jest odpowiednie sformułowanie zapisów w umowie spółki oraz prowadzenie dokumentacji potwierdzającej rzeczywiste świadczenie usług. W przeciwnym razie organy skarbowe mogą uznać takie wynagrodzenie za próbę obejścia przepisów podatkowych.
Jeśli wspólnik faktycznie wykonuje dla spółki cykliczne usługi doradcze, nadzorcze czy techniczne, art. 176 k.s.h. może stanowić stabilne i przewidywalne źródło wynagrodzenia bez konieczności angażowania się w umowę o pracę czy klasyczne B2B.
Efektywne zarządzanie wypłatami ze spółki z o.o. wymaga nie tylko znajomości obowiązujących regulacji, ale także strategicznego podejścia. Jak pokazaliśmy w artykule, istnieje wiele legalnych metod transferu środków do wspólników – od tradycyjnej dywidendy, przez wynagrodzenie za pełnione funkcje, aż po mniej oczywiste rozwiązania, takie jak umowy najmu, faktury z działalności gospodarczej czy wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne. Każda z tych metod wiąże się z określonymi konsekwencjami podatkowymi i prawnymi, dlatego kluczowe jest dobranie odpowiedniej strategii dopasowanej do specyfiki działalności i długoterminowych planów finansowych wspólników.
Dobrze przemyślana strategia nie tylko pozwala zminimalizować obciążenia podatkowe, ale również zapewnia bezpieczeństwo prawne i stabilność finansową spółki. Kluczowe jest także właściwe dokumentowanie każdej wypłaty, aby uniknąć potencjalnych sporów z organami skarbowymi i ryzyka niekorzystnych interpretacji podatkowych.
Aby mieć pewność, że wypłaty środków prowadzone są w najbardziej korzystny i zgodny z przepisami sposób, skorzystaj z pomocy Gebauer Group. Doradzimy, które rozwiązanie będzie najlepiej dopasowane do Państwa sytuacji i zadbamy o to, aby cały proces był przeprowadzony bezpiecznie oraz efektywnie podatkowo.
Skontaktuj się z nami – pomożemy zadbać o optymalne wypłaty środków ze spółki.